Shakedown Tim (B) Try-Out new band De Kleine Notelaar Dendermonde (22-02-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: De Kleine Notelaar info artist: Shakedown Tim © Rootsville 2019

Ik kreeg eens de kans om een optreden mee te pikken op een boogscheut van mijn voordeur. Ik kon begot per manier van spreken tot daar plassen. De Kleine Notelaar is een kleine kroeg gelegen in het landelijke Vlassenbroek bij Dendermonde. Een klein dorp waar de huizen nog rond de kerktoren staan. Gekend als kunstenaarsdorp en als toeristische trekpleister voor fietsers en wandelaars zijn en indertijd ook voor de lekkere schotels “waterkonijn” beter gekend als de waterrat. Er zijn natuurlijk verschillende kroegen, maar is er maar één waar men geregeld muziek terugvindt op het menu en dat is in de Kleine Notelaar, “bij den Eli”.

Eli stelde vanavond zijn kroeg ter beschikking voor de try out van de nieuwe band van Shakedown Tim. Indeed, u leest het goed, een brandnieuwe band voor den Tim. De man timmert al jaren aan de blueshighway en na het teloor gaan van zijn Rhythm Revue, op zoek naar een nieuwe uitdaging. Tussendoor wat getour met Little Victor maar ondertussen terug kriebels om met een eigen band de hort op te gaan.

Die band heeft hij ondertussen gevonden met Jack 'O' Roonie op de upright bass, die ook zoekende was nadat de Wild Ones uit elkaar waren gegaan, en de kompanen Ilias Scotch (Ilya De Neve) op piano en Koen Van Peteghem op drums. Zeg zelf, dat noem ik pas een fijne bezetting. Dat vonden de aanwezigen ook, want de kroeg was tot aan de nok volgelopen.

Stipt op tijd trapte Tim de boel in gang met ‘Play A Little While’ van JB Lenoir, niet voor de hand liggend en dat kan je ook zeggen van het volgend nummer van Eddie Boyd , ‘Driftin’. Het was meteen raak en de aanwezigen waren onmiddellijk mee. Tim bleef Tim en wist iedereen aan zijn kant te krijgen als de pefecte entertainer die hij is en schudde lekkere licks en riffs uit zijn gitaar. Hij mixte perfect zijn ouder werk met een aantal nieuwigheden. Altijd fijn, nooit vervelend. Zo hoorden we nog zaken als ‘Ida Red’ van Bumble Bee Smith, ‘No More Fighting’, ‘Jumpin At The Wood Side’ van Count Basie en het heel mooie ‘Feed My Body To The Fishes’ om de eerste set af te sluiten.

“Tied veur a pintjen” zouden ze zeggen, want we hadden er dorst van gekregen. Het was daar al warm en de band liet de temperatuur duidelijk nog enkele graden stijgen.

Een korte pauze was voldoende om iedereen terug op adem te laten komen en we waren klaar voor deel 2. Tim zette alleen aan met ‘Rollin On’ knap stukje Delta blues met een vettige slide , waarna Ilja hem vervoegde aan de piano om samen Howlin Wolf’s ‘How Long Blues’ in te zetten. Met een ode aan de dames met rode haren, ‘Red Hair’ kwam de volledige band terug “on stage”. Topmuzikanten zei ik al en dit is nog zacht uitgedrukt. Koen van Peteghem is een excellente drummer en dat kan je horen, van alle markten thuis die man. En wat te zeggen van de sympathieke en altijd zo minzame Jack O Roonie. Wat een geweldige bassist is me dat jongens. Zelf valt hij nooit op maar hij schudde daar een aantal geweldige solo’s uit de mouwen van zijn vestje, waar je sprakeloos van werd. En laat ons ook en vooral pianovirtuoos Ilias Scotch niet vergeten, pianowonder uit de Denderstreek, wiens vingers zweven over de ivories van de oude buffetpiano. Top werk.

Ik denk dan ook vooral aan Tim’s eigen versie van ‘Blues After Hour’ van PeeWee Clayton, een pareltje. Ouder werk kregen we ook met ‘Wiggle Wobble’ en ‘This Ship Going Down’. Tim waande zich warempel een nieuwe Jack Sparrow. Piraten drinken rum en kroegbaas Eli serveerde de band een glaasje. Geen goed plan want de combinatie tussen Westmalle Tripel en rum is niet altijd bevorderlijk. Tim’s aankondigingen werden dan ook langer…en grappiger, vergat hij de kabel van zijn gitaar in te pluggen…kortom er is nog altijd een carrière weggelegd als stand-up comedian moest hij stoppen met muziek maken.

Het belette niet dat de band ons nog trakteerde op het exotische ‘Wild Calypso Night’, waarbij wij in gedachten onszelf zagen liggen op een parelwit strand op de Caraïben, cocktail in de hand, maar dit geheel ter zijde. Waarna het doek viel met een potige ‘Feelin Good’ en natuurlijk de verdiende bisser.

Geslaagde try out zou ik zeggen. Niet moeilijk eigenlijk met vier toppers van muzikanten. Nog niet perfect, hier en daar moet wel nog wat worden bijgeschaafd en soms moeten ze nog wat zoeken, maar dat stoorde niet en met hun kwaliteiten zal dat dan ook niet lang duren. Shakedown Tim is back in business ladies and gentlemen.

Marcel